Bugün tahripkar bir gün sevgili Blog.

Beni bırakıp geriyebakışsızca gidişinden öte 30 takvim yaprağı istihlakına takdim etti öğleler kendini. Biteviye us'uma tırmanıyorsun artık, çareliklerini elinin altına almış, dingin rüzgara basarak yürüyen, ezinçli bir kedi gibi. İlenemeden, babaç adımlarını biperva savuran gerilla lahzalara, ürkek bir ceylana dönüşüp(Cahit Zarifoğlu), bakışmıklarımızı sırtıma yükleyeyazar gibi, kaçarım herkesten (Sezai Karakoç) ferasetimin nazik penceresine. Ancak bu bitirir azabı, ivediyle bendime –ne kadar ben(d)im ise o- serilen o anık -tanvakti, geceyarısı, ıstırap(Paul Mccartney) ritüellerinin keskin bilmişlik kokusunu. Yine de dimağımdan kayan, bugün hiçbir şey yemeyeceğime dair, yeğin inancımın eğrice yansıtılmış mahsun halini, alıp götüren bir “Taze Balık” cümlesi (Pazarcı Nusret), bu sela vaktini tüm -temelsiz alışkanlıklarımın bayat temsilini saymazsak- yetirilinibilirlikliğiyle, elinden tutup güneşe sürüklüyordu. Ta ki yolun tutulmuşluğu bir lav adreskenliğiyle elimi tutana kadar..... ... .- .... .. . .&. .... ()()()()()()() ,,, .... , ., . ,!!!

Yani, geçen ay buzdolabımı sattığımdan beri ilk kez bugün balık yedim, ama bayat çıktı. Nusret abi, Allah belanı versin.

İyi Geceler Sevgili Blog.