Bir Şiir

Geçen gün yolda yürüyor ve walkmenimden The Specials ın best of albümünü dinliyorken bir mağazanın duvarında -duvar dediğim, iki büyük vitrin arasında, 20 cm genişliğindeki kolon oluyor- ilginç bir yazıya rastladım. Kolona bir şiir yazılmıştı. Anlaşılan o ki, mağazanın sahipleri vitrnilerin estetiği arasındaki bu eğreti alanı boş bırakmak istememişti.

Şiiri okur okumaz beynimden vurulmuşa döndüm, ürperdim, titremeye başladım. Bunlar normalde çeşitli yazı sitelerinde okur ama anlam veremezdim. bu sefer gerçekten başıma gelmişti, demek ki haklılardı. Stendhal haklıydı. Bayılacak gibi olmuştum. O sırada yanımdan geçmekte olan insanlardan destek aldım. Ve şiire tekrar baktım. Tek kelimeyle olağanüstüydü. Duygular, istekler, arzular ancak bu kadar net, bu kadar duru anlatılabilirdi. Bir hayal, ancak bu kadar güzel çizilebilirdi tüm hatlarıyla. Şimdi izninizle, mağazanın kolonunda gördüğüm o meşhur şiiri buraya da yazmak istiyorum:

" Mağazamızda,
çalışmak üzere,
tecrübeli,
deneyimli,
yabancı dil bilen,
hesaplama yapabilen,
öğrenimini,
bitirmiş,
20 yaşını
geçmiş,
kalifiye,
bayan,
eleman,
aranıyor,
Müracaat;
Tel:
251
61
71..."

Gerçekten muhteşem, yani konuya bakınca, gayet düz bir şekilde de anlatılabilirdi gibi geliyor. Ama manzum olarak aktarılması, o betimlemeler, o arzunun, isteğin yansıtılması, sonlara doğru gelen kafiye kullanımı... İnanılmaz bir yazıydı. Hayatım boyunca unutamayacağım. Teşekkür ediyorum tekrar yazarına. Ellerine sağlık.